രാവിലെ ആവുന്നു രാത്രിയാവുന്നു... ദിന രാത്രികള്‍ കടന്നു പോവുന്നു...
ജീവിധത്തില്‍ എല്ലാവര്ക്കും ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവും ... ഓരോ ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ സഫലമാവനമെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ഒരു ജോലി വേണം ... പക്ഷെ ഓരോരുത്തരുടെയും ആശകള്‍ കുന്നോളം ആയിരിക്കും .. അതില്‍ പകുതി പോലും നിറവേറ്റാന്‍ കഴിയില്ല എന്നത് സത്യം ...
എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എനിക്കും ഒരു ആശയുണ്ടായിരുന്നു , ഗള്‍ഫില്‍ പോവണം , വലിയ പണക്കാരന്‍ ആവണം എന്നൊന്നും ഇല്ല , എന്നാലും ജീവിച്ചു പോവണം. എങ്ങിനെ അവിടെ എത്തും .. ഒരു മാര്‍ഗവും ഇല്ല .. ഗള്‍ഫിലാണെങ്കില്‍ ഇക്കാക്കമാര്‍ ആരും ഇല്ല , എല്ലാവരും നാട്ടില്‍ , അവരോടു പോവണം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അവര്‍ സഹായിക്കും , പക്ഷെ ഗള്‍ഫില്‍ എത്തിയിട്ട് എന്ത് ചെയ്യും , ആരും അറിയുന്നവര്‍ഇല്ലതാനും, നാട്ടുകാരെ ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമില്ല. പിന്നെ നാട്ടില്‍ ഓര് ഗ്യാങ്ങ്‌ ഉണ്ട്, അതില്‍ നിന്നും വിട്ടു പോവാന്‍ തോന്നുന്നും ഇല്ല .
ഒരു ദിവസം എന്റെ ഒരു കൂടുകാരന്‍ സ്വാമിനാഥ് പറഞ്ഞു , പാസ്പോര്‍ട്ട്‌ എടുക്കണം എന്ന് , ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "നല്ല കാര്യം ഏതെങ്കിലും കാലത്ത് നമുക്ക്‌ ഒരു ചാന്‍സ് ഉണ്ടാവുമായിരിക്കും" . അവന്‍ പാസ്പോര്‍ട്ട്‌ എടുത്ത് പത്തു ദിവസം ആവുന്നതെ ഉള്ളൂ , അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ ചേട്ടന്റെ കൂടുകാരന്‍ അവനു വേണ്ടി ഒരു വിസിറ്റ് വിസ ശരിയാക്കി കൊടുക്കാമെന്നു പറഞ്ഞു . അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് ബഷീര്‍ , ഒരു ആഴ്ച കഴിഞ്ഞപോഴേക്കും അവനു വിസിറ്റ് വിസ കിട്ടി , അവന്‍ നല്ല സന്തോഷത്തിലാണ് , പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ ഗ്യാങ്ങില്‍ നിന്ന് ഒരാള്‍ മിസ്സ്‌ ആവാന്‍ പോവുന്നു. ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ദുഖിദരാനു.
അങ്ങിനെ അവനെ ഞങ്ങള്‍ യാത്ര അയച്ചു , അവനെ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ എല്ലാവര്ക്കും വല്ലാതെ മിസ്സ്‌ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി, ഓരോരുത്തരായി പല വഴിക്കും പോവാന്‍ തുടങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ എല്ലവരും ഒരു ഓഫീസില്‍ ആയിരുന്നു ജോലി ചെയ്തിരുന്നത് , ഓഫീസില്‍ പോവാന്‍ മടിയാവുന്നു , പോയാല്‍ പണി എടുക്കാന്‍ മടി, അങ്ങിനെ ഇരിക്കെ സ്വാമിക്ക്‌ ഗള്‍ഫില്‍ ഒരു ജോലി ശരി ആയി. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു അവനോടു "ഞാനും വരുന്നു " അവന്‍ അത് കേള്‍ക്കാന്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ്‌ , അവന്‍ എന്നെ പൊക്കാന്‍ റെഡിയാണ് , ഒരു നാലു മാസം ഞാന്‍ നാട്ടില്‍ തന്നെ നിന്നു. ഒരു സുപ്രഭാതത്തില്‍ അവന്‍ ഒരു വിസിറ്റ് വിസ അയച്ചു തന്നു.
എനിക്കാണെങ്കില്‍ സന്തോഷം അടക്കി പിടിക്കാന്‍ വയ്യ , പക്ഷെ എന്റെ ബാക്കി കൂട്ടുകാരെ ഞാന്‍ ഇവിടെ വിട്ടാണ് പോവുന്നത് . അതോര്‍കുമ്പോള്‍ വിഷമം , പിന്നെ എന്റെ വീടുകാര്‍.... എന്തൊക്കെ ആയാലും പോവണം , അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു , അവിടെ നിന്ന് വിട്ടു പോരുമ്പോള്‍ നല്ല സങ്കടം ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് രാത്രി ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നും വിമാനം കയറി.
അറബിക്കടലിന്റെ ഇമ്പമാര്‍ന്ന തിരമാലകള്‍ക്ക് കുറുകെ അറബ് നാടിന്‍റെ ഹൃദയ ദേശമായ ദുബായില്‍ എത്തി. വിമാനം താഴ്നിറങ്ങുന്നു, ജനാലയിലൂടെ പുറത്തു നോക്കുമ്പോള്‍ എന്ത് രസം , ഒരു നിമിഷം ഉള്ളിലുള്ള സങ്കടങ്ങള്‍ എല്ലാം മഞ്ഞു പോയി. മനലാരുന്യതിന്റെ ഒരറ്റം മുതല്‍ മറ്റൊരു അറ്റം വരെ കാണാം... റോഡുകള്‍ എല്ലാം മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന ദീപംങ്ങലാല്‍ പ്രകാശമാണ്. തീപെട്ടി കൂടുകള്‍ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന പോലെ വാഹനങ്ങള്‍ കാണാം , എന്ത് രസം..!!! . ഇതൊക്കെ കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ മനസ്സില്‍ എന്തോ ഒരു മാറ്റം വന്നു. അങ്ങിനെ വിമാനം ദുബായ് എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ ഇറങ്ങി....
രാത്രി 12 .30 ആയി , എയര്‍പോര്‍ട്ടിന്റെ ഉള്ളില്‍ കയറി . വെള്ള തല്ലപാവും വെള്ള ഡ്രെസ്സും ഇട്ടു കുറെ അറബികള്‍..!!! . ഞാന്‍ സ്വാമിയേ വിളിച്ചു "ഞാന്‍ ഇവിടെ എത്തി , 30 മിനുറ്റ് കൊണ്ട് പുറത്തു വരാം". അവന്‍ അകെ exited ആണ് , ഞാനും... നല്ല തിരക്കായിരുന്നു എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍, കുറേ വിമാനം ഒന്നിച്ചു ഇറങ്ങിയതാണ് കാരണം... എങ്ങിനെയൊക്കെ ഞാന്‍ തല ഊരി ..... ഹാവൂസമാധാനമായി ..!!
ലഗേജ്‌ എടുക്കാന്‍ വേണ്ടി നടന്നു ... അവിടെ ആണെങ്കില്‍ ഒടുക്കത്തെ തിരക്കും , കാക്ക കൂടിനു ഏറുകൊണ്ട മാതിരി ആണ് അവിടെത്തെ സ്ഥിതി. എങ്ങിനെയോ ഒക്കെ എന്റെ ലഗേജ്‌ കിട്ടി.. ഞാന്‍ സ്കാന്നെരിന്റെ അടുത്തെത്തി . എന്റെ കയ്യിലുള്ള ബാഗും ലഗേജും ഞാന്‍ സ്കാന്നെരില്‍ വെച്ചു... അവിടെയും ഒടുക്കത്തെ തിരക്കാണ് , സ്കാന്‍ ചെയ്ത ബാഗ്‌ ആരും പെട്ടെന്ന് എടുത്ത് കൊണ്ട് പോവുന്നില്ല .. എന്റെ ബാഗ്‌ സ്കാന്‍ ചെയ്തു .. പുറത്ത്‌ വന്നപ്പോള്‍ ഒരുപാട്‌ ബാഗ്‌ ഉണ്ട്. എന്റെ ബാഗ്‌ പോലെ ഉള്ള ബാഗുകള്‍ ഒരുപാട്‌ ഉണ്ട്. എന്റെ ലഗേജ്‌ കിട്ടി , ചെറിയ ബാഗ്‌ തിരഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ കാണുന്നില്ല , എന്റെ അതേപോലുള്ള ഒരു ബാഗ്‌ ഉണ്ട് അവിടെ , അതിനു കനം കുറവാണ്. അവിടെത്തെ സെക്ക്യൂരിടിയോടു ചോദിച്ചപ്പോള്‍ "ആരെങ്കിലും മാറി എടുത്തു കാണും പെട്ടെന്ന് പുറത്തിറങ്ങി നോക്ക്‌ " . ഞാന്‍ പുറത്തേക്ക്‌ ഇറങ്ങി , നോക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ജാഥക്ക് ഉള്ള ജനക്കൂട്ടം അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിനിടയില്‍ നിന്ന് ഒരു ചുള്ളന്‍ നില്കുന്നു , നമ്മുടെ സ്വാമി .... ഞാന്‍ ഓടി ചെന്ന് "എടാ സ്വാമീ ..ചിരിചെടാ അങ്ങോട്ട്‌ .... ആ കവിളോക്കോ തുറന്നു..ചിരിചെടാ അങ്ങോട്ട്‌... "....രണ്ടുപേരും നല്ല സന്തോഷത്തിലാണ് ... അതിനിടയില്‍ ബാഗ്‌ എടുത്താ ...... നെ തിരയാന്‍ മറന്നു .. കുറച്ചു നേരം അവിടെ എല്ലാം നോക്കി, ആരെയും കാണുന്നില്ല. അതിനകത്ത്‌ ആണെങ്കില്‍ എല്ലാം ഫുഡ്‌ ഐറ്റംസ് ആണ്.... എല്ലാം ഗോവിന്ദാ.....!!!!..
അങ്ങിനെ ഞാനും ഗള്‍ഫില്‍ കാല് കുത്തി. സ്വാമിയോടും , അവനെ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്ന ബഷീര്‍കയോടും തീര്‍ത്താല്‍ തീരാത്ത കടപ്പാട് ആണ് ഉള്ളത്‌. ജീവിദത്തിന്റെ ഒരു വലിയ അദ്ധ്യായം ആയിരുന്നു മറിച്ചിട്ടത് ,....
ഗള്‍ഫില്‍ എത്തി ... എനി ഒരു ജോലി വേണം ....
(തുടരും മറ്റൊരു ലക്കത്തില്‍ )
No comments:
Post a Comment